Քանի որ վերջին շրջանում կուտը դարձել է քաղաքական կատեգորիա, իսկ
իշխանությունների խուճապ, գեբելսյան քարոզչամեքենան և հասարակությանը շեղելը` շրջանառության մեջ դրված ամենավարկանիշային արտահայտությունները` հարկ եմ համարում մի քանի նկատառումներով կիսվել; Ամեն օր հասարակությանը սնում են մեկը մեկից անսպասելի ու նյարդայնացնող նորություններով; Այսօր օրինակ մարզահամերգայինի վաճառքն է, վաղը` խոշոր ավտովթար, մյուս օրը մի նոր բլթ, հետո պուպուշ հարցազրույց, ռազմահայրենասիրական կոչ, բոլորիս հայտնի բայց խրորտ բացահայտում` շոու, շոու օր օրի ավելի նվազ, ավելի քչաքանակ, ավելի հիասթափված, բայց կայուն ծափահարող հանդիսատեսով;
Հիշում եք ՍԴ-ի հայտնի որոշումից մեկ վայրկյան հետո ինչ շռնդալից ծափերով ողջունեցինք այն; Կոնկրետ այդ օրը ծափեր, հաջորդ օրը` տարակուսանք, հետո` պայքար, հետո ԱԺ նոր որոշում, էլի ծափեր, կեսից-մեկուկես քայլ առաջ, չգործող մեխանիզմ, հեսա լավ կլինի ու?? չէ ավելի շուտ և???; Բան չունեմ ասելու` զբաղվում ենք, բայց հարցս ուղղում եմ պատկան մարմիններին, կամ գոնե նրանց, ով տիրապետում է թվաբանական ինֆորմացիային; Մի քանի օր է անցել պարտադիրը չեզոքացնող որոշման ընդունումից, որևէ մեկը դրանից հետո նկատել է պետական ապարատի աշխատողների կողմից դիմումներ ներկայացնելու համար առաջացած հերթերին?? Քանի հոգի դիմում գրեց պարտադիրից հրաժարվելու համար? Մեկ ,երկու, երեք?, ոչ մեկը? ոչ մեկը? ընդհանրապես ոչ մեկը?; Լավ, իսկ քանի ընկերության աշխատողներ այս ամսվանից կսկսեն վճարել պարտադիր կամավորը?......Լուրջ? Այսինքն <ցանկացողների> քանակը նվազելու փոխարեն աճում է? չեմ հավատում? ախր մենք մեկուկես քայլ առաջ էինք գնացել, ախր...ախր...աաաաա, մեխանիզմ չկա,որպեսզի հետո կարողանանք սեփական դիմումի պատճառով, գործից ազատվածներին պաշտպանենք? Այսինքն ստացվում է, որ օրենքի բարի փոփոխությունը կա, բայց ոչ ոք 5 տոկոսի պատճառով չի ցանկանում 100 տոկոսից զրկվել????? ՀԻմա այս կուտը ում համար էր? Զգույշ եղեք, այնքան կուտ եք տալու, որ կտախեղդ լինենք.....
իշխանությունների խուճապ, գեբելսյան քարոզչամեքենան և հասարակությանը շեղելը` շրջանառության մեջ դրված ամենավարկանիշային արտահայտությունները` հարկ եմ համարում մի քանի նկատառումներով կիսվել; Ամեն օր հասարակությանը սնում են մեկը մեկից անսպասելի ու նյարդայնացնող նորություններով; Այսօր օրինակ մարզահամերգայինի վաճառքն է, վաղը` խոշոր ավտովթար, մյուս օրը մի նոր բլթ, հետո պուպուշ հարցազրույց, ռազմահայրենասիրական կոչ, բոլորիս հայտնի բայց խրորտ բացահայտում` շոու, շոու օր օրի ավելի նվազ, ավելի քչաքանակ, ավելի հիասթափված, բայց կայուն ծափահարող հանդիսատեսով;
Հիշում եք ՍԴ-ի հայտնի որոշումից մեկ վայրկյան հետո ինչ շռնդալից ծափերով ողջունեցինք այն; Կոնկրետ այդ օրը ծափեր, հաջորդ օրը` տարակուսանք, հետո` պայքար, հետո ԱԺ նոր որոշում, էլի ծափեր, կեսից-մեկուկես քայլ առաջ, չգործող մեխանիզմ, հեսա լավ կլինի ու?? չէ ավելի շուտ և???; Բան չունեմ ասելու` զբաղվում ենք, բայց հարցս ուղղում եմ պատկան մարմիններին, կամ գոնե նրանց, ով տիրապետում է թվաբանական ինֆորմացիային; Մի քանի օր է անցել պարտադիրը չեզոքացնող որոշման ընդունումից, որևէ մեկը դրանից հետո նկատել է պետական ապարատի աշխատողների կողմից դիմումներ ներկայացնելու համար առաջացած հերթերին?? Քանի հոգի դիմում գրեց պարտադիրից հրաժարվելու համար? Մեկ ,երկու, երեք?, ոչ մեկը? ոչ մեկը? ընդհանրապես ոչ մեկը?; Լավ, իսկ քանի ընկերության աշխատողներ այս ամսվանից կսկսեն վճարել պարտադիր կամավորը?......Լուրջ? Այսինքն <ցանկացողների> քանակը նվազելու փոխարեն աճում է? չեմ հավատում? ախր մենք մեկուկես քայլ առաջ էինք գնացել, ախր...ախր...աաաաա, մեխանիզմ չկա,որպեսզի հետո կարողանանք սեփական դիմումի պատճառով, գործից ազատվածներին պաշտպանենք? Այսինքն ստացվում է, որ օրենքի բարի փոփոխությունը կա, բայց ոչ ոք 5 տոկոսի պատճառով չի ցանկանում 100 տոկոսից զրկվել????? ՀԻմա այս կուտը ում համար էր? Զգույշ եղեք, այնքան կուտ եք տալու, որ կտախեղդ լինենք.....
Комментариев нет:
Отправить комментарий