понедельник, 11 августа 2014 г.

Մի խառնեք ուղտը ուխտի հետ

Հետաքրքիր է մինչև երբ պետք է ուխտը խառնենք ուղտի հետ?
Հաճախ հիշաչարությունն էլ է օգտակար լինում:
Նման բարձր մակարդակի հանդիպումներում երբեք անակնկալներ չեն լինում`համենայնդեպս սեղանի շուրջ նստողների համար:Բոլոր հարցերը քննարկվում են նախօրեին`հանրության աչքից հեռու:Անցյալ քսան տարիները ապացույց են, որ թշնամու բոլոր խոստումները գրոշի արժեք չունեն`և ցանկացած պայմանավորվածություն , ի վերջո, մնալու է թղթի վրա:
Ըստ իս, վաղը բեկումնային կլինի, եթե մեր դիվանագիտական կորպուսը հարցը մեկընդմիշտ լուծելու պահանջ ներկայացնի ամենակարճ ժամանակահատվածում`այլապես մեծ փոփոխություններ չեմ ակնկալում:
Այսօր պարզ դարձավ, որ վաղը մենք լինելու ենք պահանջողի դերում և գուցե սա ամենառեալ պահն է դիվանագիտական հաղթանակի համար:
Որքան էլ որ ադրբեջանական քարոզչամեքենան սահմանին տիրող իրականությունը ներկայացնի սեփական շահերից ելնելով` Ալիևը և ադրբեջանական հատուկ ծառայությունները ռեալ պատկերացնում են Հայաստանի հանդեպ սեփական ռեսուրսի տկարությունը:Կրիտիկական պահին Ադրբեջանի ֆիասկոն ապահովված կլինի:
Անկախ երկու երկրներում քաղաքական ներքին իրավիճակի, պատերազմից քսան տարի անց, հայերը մեկ մարդու նման պատրաստ են կանգնել սեփական հողը պաշտպանելու համար`ապացույցը կամավորների, ազատամարտիկների քայլերն են և հասարակության տրամադրվածությունը:Լրիվ հակառակ պատկերն է տիրում թշնամի երկրում:Կա գոնը մի արցախյան պատերազմի ազերի վետերան, որը պատրաստ է կանգնել մեր բանակի դեմ??? Սրանից պարզ դիտարկում հնարավոր չի անել:
Հույս ունեմ, որ այսքան շատ հաղթաթղթեր ունենալով`մեր պատվիրակությունը կջախջախի հակառակորդին և հարցը կլուծի առանց , թեկուզ չնչին,կորստի:

Комментариев нет:

Отправить комментарий