ԿԻԿՈՍՈ ՄԱՀՈ

ԿԻԿՈՍՈ ՄԱՀՈ

(italiano տառերո Մեսրոպո Մաշտոցո)

Աղքատո մարդ ու կնիկո ունենալո երեք աղջիկո և մի մեծ բաղո-բադրիջանո։ Բաղո գտնվելո դե լա Սիցիլիա, անունը՝ «Դժբախտ կյանք պլանտացիա»։ Էդ մարդո, որին Դինո կանչելո, Ալ Կապոնեի հարևանի փեսա ըլնելո, ու Սիցիլիայի կենտրոնում «Պեպսի կոլայի» ցեխ դնելո ու իր կայֆինո դվիժենի ֆռցնելո։ Մի օրո էդ մարդո հոգնածո իշաոտնուկի վրա պառկելո, որ գեմառոյը չցավալո, ու մենձ աղջկանո մի շիշ թանախառո «Ջերմուկի» հետևիցո ուղարկելո։ Աղշիկը գնալո, խալաձելնիկի դուռը բացելո ու շիվարած կանգնելո, վնուշկո նագլի խրելո. 

- Խոսքի օրինակո ես մարդի գնալո ու մարդս գրիժից մեռնելո, ես մի քանի վախտից էրեխով մնալո, տանելո աբորտ անելո, տենալո, որ էրեխեն նեգրո։ Հետո ջոգելո, որ էրեխո հերո Մայքլ Ջորդանո ըլնելո։ Էդ ժամանակ էրեխու անուն Կիկոսո դնելո, բայց դուրս գալո, որ օղորմածիկ Կիկոսո ըլնելո, հերս էլ ինձ մուֆթա պիսկելո։ Վա՜յ Կիկոսո, վայ բեյբինո, սանտա Ավգուստինո, Հռոմո պապուկո դե լա կուկու։

Մենձո աղջիկո սուգ անելո ու ահագինո լռվելո։ Հերո կասկածելո ու միջնեկո աղջկանո մենձի հետևից պասլատ անելո։ Մինչ միջնեկո մենձինո հասնելո, մենձո մի իրեք թափ Կիկոսո ինքնահողո անելո ու քթի տակ Ադրիանո Չելենտանոյի «Սուսերով պարը» տինտիրիտո անելո։

- Քեզ ի՞նչ պատահելո, Սանտա Լուչիա,– հարցնելո քույրո։

- Մուրազս փորիցս հանելո, զագատովկա նեգրո անելո, ես էլ չորով հարցերը լուծելո, պախառանիտո անելո։ Պետք ա ընտանիքինո կռուտիտո անելո, որ էս դիշովո կայֆո հոտը նրանց քթինո չհասնելո։

Ու էրկու քուրո մի ութ հարկանի մուտիտո որոշելո, ու Մայքլ Ջորդանո թավանի տակ թողնելո։ Էդ ընթացքում աղջկերքի մերո իրենց տան պադեզդի առաշ պպզածո ըլնելո ու ջղայնանալո, որ աղջկերքը էնքան հաբռգելո ու իրանց սպա սացնելո: Դրա համար նա զանգելո Գորբաչովո ու պոռտո տեղը դնելո։ Գորբաչովո պոռտո ընդունելո ու աղջկերքի մորը (Սոֆի Լորեն) իր անձնական տատմերո պռիզնատ գալո։ Ռաիսան խանդելո ու ֆաքս ուղարկելո Կիկոսո պապո, ով սալամաթ բեխաբար ըլնելո, ու հաթաթա գալո, որ պապո զադնի խոդ տալո։ Էդ մոմենտին պապո կատաղելո ու փոքր աղջկանո «Ջերմուկո» հետևից ղրգելո, բայց փոքր աղջիկո հեչ շան տեղ հորը չդնելո ու իր ոտմոտը մաժմժելո։ Ամոթազոհ մերո լաչառների հետևից գնալո ու զաստավիտ անելո, որ իրան սաղ պռիզնատ գալո։ Մենձ քուրո պապանձվելո, բայց միջնեկո սաղ ֆակտերով իզլաժիտնելո, ու մորո դասկանալնո ինֆարկտո հասցնելո։ Մերո տուտ ժե սկսելո Սաբրինայի բայաթին կանչելո, բայց սխուխից հեռու ըլնելո, մոմենտի տակ երգը ոեպ դառնալո։ Վերշում ոտը ոտին գցելո ու սաղ եղած-չեղածը թումբանով հանդերձ գեշ երևալո։ Մարդու արունո գլխին խփելո, ներվի մկանո վզի մոտ ձգվելո ու վինուժդենի ոտի կանգնելո ու դեպի խալադելնիկո տռաս հելնելո։ Նա սոտովի սվյազով Վիրժիլիոյին կապվելո ու վրեն քֆուր դնելո, որտև նրան կնգա հետ կասկածելո։ Վիրժիլիոն վախից լեղակո կապտելո, էրեխից կտրվելո։ Վիրժիլիո ջոգելո, թե ով խաբար հասցնելո ու Քլինթոնի անունո «գործ տվող» դնելո։ Էդ ընթացքում Կիկոսո պապո հասնելո դեպքի վայրո, ուր մա ֆեմիլո բոլուկո անդամո անելո գրանդո դե սուգո Լամբադո։ Պապո ոգևորվելո, որ առանց իրենո ինքնահողո սկսելո ու սաղի հերո-մերո իրարո խառնելո, բայց հետո հանգստանալո, երբ Բռազիլիանո ֆուտբոլո զբոռնի նրանցո ցավակցելո գալո ու ձեռի հետո քուչի թիմի հետ գռնզո ոչխարո խաղալո ու մի կերպ կրելո, պենալո ծերովո բզելո պադալանկո ադբիտո։

Վերշումո տերտերը գալո ու ռեպո ասելո զաստավիտո հոգինո հանգստացնելո, բայց մարմինո տեղը չբերելո ու նեվերայատնի բանո ջոգելո ու շոռտիկո հագնելո, որ բուդո արևոքրտնախաշո չանելո։ Իրիկունը սաղովո տուն դառնալո ու աչքերը դու բեշո կանգնելինո, երբ փոքրո քուրո տեղաշորո պառկելո չուժոյ շահելի հետո։ Հերո կատաղելո ու հարձակվելո պռոստինի վրայո պաոկածո ու չճանաչելո հարցնելո ասելո.

- Դեմքդ ծանոթո, ճուտո։

- Ես о Կիկոսո, դեբիլո պապո՛։

- Կիկոսո՞,- զարմանալո պապո ու պնդոտո զասելո թոռո։

Անուն էլ դնելո Տորքո Անգեղո, որ ոչ ոքո ուրիշո բանո չկասկածելո, իսկ մենքո մտածելո, թե Կիկոսո մեռելո, բայց բանիցո դուս գալո, որ Կիկոսո ուժսո լինելո ու երբեք չմեռնելո։

Վերջո

Տպագրվել է «ֆօնֆօն» երգիծաթերթում, նոյեմբերի 2-ին, 1996 թ.