Բաց նամակ Բաց նամակ գրողներին

 Հաաաաաաաաա  մեկ էլ նամակները: Էս մի շաբաթ ա ով ում բռնում ա,նամակ ա ուղարկում, հետն էլ անունը դնում ա`բաց; Ես հասկանում եմ ,որ մի խումբ մտավորականներ կարող են օրինակ միասին մի բաց նամակ ուղարկեն երկրի նախագահին, որ համ մենք կարդանք, համ էլ ասենք փաստորեն հլա մտավորականներ ունենք; Բայց չեմ հասկանում, երբ նախարարը բաց նամակ ա  ուղարկի մի երգչուհու; Որ ինչ? Որ ով էքստազի մեջ ընկնի?ում ա դա հուզում?
Դրա համար հեռախոս կա զանգեք Ձեր մտահոգությունները կիսվեք մեկդ մյուսի հետ, Չեք կարողանում զանգել? դիմեք` Րաֆֆին կզանգի, նրա համար դա պրոբլեմ չի, նրա համարից զանգերը առանց հերթ են սպասարկվում; Բան ունեք ասելու? նյութ հրապարակեք; Թե չէ բաց նամակ բաց նամակ,արդեն մեզ նամակագրած եք պահում;

ԿԻԿՈՍՈ ՄԱՀՈ

ԿԻԿՈՍՈ ՄԱՀՈ

(italiano տառերո Մեսրոպո Մաշտոցո)

Աղքատո մարդ ու կնիկո ունենալո երեք աղջիկո և մի մեծ բաղո-բադրիջանո։ Բաղո գտնվելո դե լա Սիցիլիա, անունը՝ «Դժբախտ կյանք պլանտացիա»։ Էդ մարդո, որին Դինո կանչելո, Ալ Կապոնեի հարևանի փեսա ըլնելո, ու Սիցիլիայի կենտրոնում «Պեպսի կոլայի» ցեխ դնելո ու իր կայֆինո դվիժենի ֆռցնելո։ Մի օրո էդ մարդո հոգնածո իշաոտնուկի վրա պառկելո, որ գեմառոյը չցավալո, ու մենձ աղջկանո մի շիշ թանախառո «Ջերմուկի» հետևիցո ուղարկելո։ Աղշիկը գնալո, խալաձելնիկի դուռը բացելո ու շիվարած կանգնելո, վնուշկո նագլի խրելո. 

- Խոսքի օրինակո ես մարդի գնալո ու մարդս գրիժից մեռնելո, ես մի քանի վախտից էրեխով մնալո, տանելո աբորտ անելո, տենալո, որ էրեխեն նեգրո։ Հետո ջոգելո, որ էրեխո հերո Մայքլ Ջորդանո ըլնելո։ Էդ ժամանակ էրեխու անուն Կիկոսո դնելո, բայց դուրս գալո, որ օղորմածիկ Կիկոսո ըլնելո, հերս էլ ինձ մուֆթա պիսկելո։ Վա՜յ Կիկոսո, վայ բեյբինո, սանտա Ավգուստինո, Հռոմո պապուկո դե լա կուկու։

Մենձո աղջիկո սուգ անելո ու ահագինո լռվելո։ Հերո կասկածելո ու միջնեկո աղջկանո մենձի հետևից պասլատ անելո։ Մինչ միջնեկո մենձինո հասնելո, մենձո մի իրեք թափ Կիկոսո ինքնահողո անելո ու քթի տակ Ադրիանո Չելենտանոյի «Սուսերով պարը» տինտիրիտո անելո։

- Քեզ ի՞նչ պատահելո, Սանտա Լուչիա,– հարցնելո քույրո։

- Մուրազս փորիցս հանելո, զագատովկա նեգրո անելո, ես էլ չորով հարցերը լուծելո, պախառանիտո անելո։ Պետք ա ընտանիքինո կռուտիտո անելո, որ էս դիշովո կայֆո հոտը նրանց քթինո չհասնելո։

Ու էրկու քուրո մի ութ հարկանի մուտիտո որոշելո, ու Մայքլ Ջորդանո թավանի տակ թողնելո։ Էդ ընթացքում աղջկերքի մերո իրենց տան պադեզդի առաշ պպզածո ըլնելո ու ջղայնանալո, որ աղջկերքը էնքան հաբռգելո ու իրանց սպա սացնելո: Դրա համար նա զանգելո Գորբաչովո ու պոռտո տեղը դնելո։ Գորբաչովո պոռտո ընդունելո ու աղջկերքի մորը (Սոֆի Լորեն) իր անձնական տատմերո պռիզնատ գալո։ Ռաիսան խանդելո ու ֆաքս ուղարկելո Կիկոսո պապո, ով սալամաթ բեխաբար ըլնելո, ու հաթաթա գալո, որ պապո զադնի խոդ տալո։ Էդ մոմենտին պապո կատաղելո ու փոքր աղջկանո «Ջերմուկո» հետևից ղրգելո, բայց փոքր աղջիկո հեչ շան տեղ հորը չդնելո ու իր ոտմոտը մաժմժելո։ Ամոթազոհ մերո լաչառների հետևից գնալո ու զաստավիտ անելո, որ իրան սաղ պռիզնատ գալո։ Մենձ քուրո պապանձվելո, բայց միջնեկո սաղ ֆակտերով իզլաժիտնելո, ու մորո դասկանալնո ինֆարկտո հասցնելո։ Մերո տուտ ժե սկսելո Սաբրինայի բայաթին կանչելո, բայց սխուխից հեռու ըլնելո, մոմենտի տակ երգը ոեպ դառնալո։ Վերշում ոտը ոտին գցելո ու սաղ եղած-չեղածը թումբանով հանդերձ գեշ երևալո։ Մարդու արունո գլխին խփելո, ներվի մկանո վզի մոտ ձգվելո ու վինուժդենի ոտի կանգնելո ու դեպի խալադելնիկո տռաս հելնելո։ Նա սոտովի սվյազով Վիրժիլիոյին կապվելո ու վրեն քֆուր դնելո, որտև նրան կնգա հետ կասկածելո։ Վիրժիլիոն վախից լեղակո կապտելո, էրեխից կտրվելո։ Վիրժիլիո ջոգելո, թե ով խաբար հասցնելո ու Քլինթոնի անունո «գործ տվող» դնելո։ Էդ ընթացքում Կիկոսո պապո հասնելո դեպքի վայրո, ուր մա ֆեմիլո բոլուկո անդամո անելո գրանդո դե սուգո Լամբադո։ Պապո ոգևորվելո, որ առանց իրենո ինքնահողո սկսելո ու սաղի հերո-մերո իրարո խառնելո, բայց հետո հանգստանալո, երբ Բռազիլիանո ֆուտբոլո զբոռնի նրանցո ցավակցելո գալո ու ձեռի հետո քուչի թիմի հետ գռնզո ոչխարո խաղալո ու մի կերպ կրելո, պենալո ծերովո բզելո պադալանկո ադբիտո։

Վերշումո տերտերը գալո ու ռեպո ասելո զաստավիտո հոգինո հանգստացնելո, բայց մարմինո տեղը չբերելո ու նեվերայատնի բանո ջոգելո ու շոռտիկո հագնելո, որ բուդո արևոքրտնախաշո չանելո։ Իրիկունը սաղովո տուն դառնալո ու աչքերը դու բեշո կանգնելինո, երբ փոքրո քուրո տեղաշորո պառկելո չուժոյ շահելի հետո։ Հերո կատաղելո ու հարձակվելո պռոստինի վրայո պաոկածո ու չճանաչելո հարցնելո ասելո.

- Դեմքդ ծանոթո, ճուտո։

- Ես о Կիկոսո, դեբիլո պապո՛։

- Կիկոսո՞,- զարմանալո պապո ու պնդոտո զասելո թոռո։

Անուն էլ դնելո Տորքո Անգեղո, որ ոչ ոքո ուրիշո բանո չկասկածելո, իսկ մենքո մտածելո, թե Կիկոսո մեռելո, բայց բանիցո դուս գալո, որ Կիկոսո ուժսո լինելո ու երբեք չմեռնելո։

Վերջո

Տպագրվել է «ֆօնֆօն» երգիծաթերթում, նոյեմբերի 2-ին, 1996 թ.

Գայլն ու Գառը

Երբ 1997 թվականին գրում էի այս հումարային ոտանավորը, մտքովս անգամ չէր անցնում, որ 97 ին այն հավանած ընթերցողները հիմա դառնալու էին պատգամավոր ու այս ոտանավորը նրանց ամենասիրելի ստեղծագործությունն էր մնալու

Մի նեգր Գառ իր մոմենտով 

Զուր էր ծծում ծակ շլանգից, 

Մեկ էլ դեմի ռազվառոտից,

Գելն է իջնում «Սիտրոենից»։

- Էս ի՞նչ բեսպրեդել ա մեր քաղաքում,

Շունն էլ տիրոջ չի ճանաչում,

Դու ո՞վ ես դաոել, այ փնթի անտեր,

Որ իմ շլանգից վեննա ես մտել,

Հեսա թրաշեմ քո չոռնի մորթին,

Աբիվկա քաշեմ իմ «Սիտրոենին»։ 

Գելը տաքացած վրա է գալիս,

Բայց խդր Գառը լրջին չի տալիս.

- Գել ախպեր, խի" ես վրավիտ անում,

Ջուրը տոռմուզ ես բողազիս անում,

Ջուր ա. մի թեթև օգտվենք, էլի՜, 

Ժալե՞տ ես անում տղերքին մայլի։

- Ռազ ես խոսում եմ,

Դու մի՛ զկռտա...

Ինձ պերեբիվատ սավսեմ մի արա,

Քո պես գառներին ես փաթթած ունեմ,

Քո փսլինքներին վաբշե կարոտ չեմ.

Լուչշե դու յան տաս էս իմ շլանգից,

Աբխադիտ ըլնես քո զամաշկեքից,

Թե չէ հենց ֆազս կառոտկի տվեց,

Վայն էկավ քեզի ստեղից տարհանեց։

- Պերեբարշիտ ես անում, այ Գայլուկ,

Թե՞ գիտես մենակ դու ես պեռվի կռուգ,

Վերջերս աչքիս շատ ես հաբռգել,

Քեզի հասնում ա մի լավ կզցնել։

Ու մինչև Գելը իր ռասշչոտն աներ,

Նեգրոիդ Գառը իշմար էր տվել,

Մի բիրջ ջահելներ՝ ցենտր հագնված,

Ցեպիտ էին տվել Գելին շշկռած։

- Ասում են մեզի նեղո՞ւմ ես, արա,-

Ասում է մի Գառ բորդյուրի վրա։

- Վայ. քաք եմ կերել, հավատա, ախպեր, 

Մուտիտ են անում չուզողները մեր։

Մեր Գել ախպերը շատ էր խեղճացել,

Չանը վրայից պոկվել էր, ընգել,

Ոտները թեթև դռաժիտ էղել,

Լեզուն ինագդա քարկապ էր ընգնում,

Աչքերը մոմենտ դառնում շեշ ու բեշ,

Մանթո էր ընգել «գողագանը» գեշ։

- Սրանից հետո շլանգը ամբողջ

Պուլպուլակի հետ դու մեզի կտաս,

Ու թե գառներին էլի նեղացնես,

Տուտ ժե վիսիլկա՝ Սիբիր դու կեթաս։

- Շլանգը ջհանդամ, տրուբեն կտամ,

Մենակ թե թողեք հիմի ես էթամ։

Աղերսեց մի պահ Գելը պադխալիմ,

Բեսամթ նայելով կյաժ Գառան բդին։

- Գելը իր խոսքի տերը չի լինի, 

Բեր այծը նրա քամակը ծակի։

Էդ խոսքի վրա կոդըլի միջից,

Մի կերպ բուքսավատ անելով հեռվից,

Մի խելառ այծիկ լավ թափ հավաքեց,

Գայլի քամակին պռիցել բոնեց։

Աֆերիստ Գելը մոմենտ էր փնտրում,

Չխմազ շլանգին մտքում քֆրտում,

Էս ո՞նց փոխվեցին բարքերը կյանքի,

Գելին ոչխարը պռիզնատ չի գալի,

Գուցե պատճառը Հիտլերն էր սրա,

Որ սև ոչխարին թողեց ֆռֆռա։

Ի վերջո Գելին գցեցին մեյդան,

Լրիվ մառալնի կոտրեցին նրան։

- Վայ, գառ, էս ի՞նչ գլխիս սարքեցիր,

Բարլուսախաոը ֆուֆլու սարքեցիր...

Ասավ, հասավ գառանը,

Ջարդեց նրա բերանը։

Վերջում ի՞նչն էր գլխավոր.

Աբիժնիկի մոտ միշտ էլ Գելն է մեղավոր։

1997 թ Ֆօն Ֆօն երգիծաթերթ