Երբ ես մանուկ էի, ցանկանում էի դառնալ հասարակությանը պիտանի մարդ,պայքարեի ազգիս բարգավաճման համար, ուզում էի դառնալ պատգամավոր կամ նախարար,ինչու ոչ` նախագահ;Հանաձայնեք,որ վատ ձգտումներ չէին; Այդ իսկ պատճառով հաճախ էի հարցնում տարիքով մեծերին,թե ինչ պետք է անեմ երազանքներս իրականացնելու համար?:Բնականաբար պատասխանները տրամաբանական էին` սովորել, զբաղվել հասարակական աշխատանքով,պայքարել անարդարությունների դեմ, և էլի մի շարք խելացի ու դրական խորհուրդներ, բայց այս խորհուրդները բնականաբար անցյալում էին;Հարգարժան նախագահ ես ունեմ <մտավախություն>,որ վաղը նույն հարցերը ինձ տալու է իմ որդին և ես Ձեր պատճառով կանգնում եմ փաստի առաջ; Վստահ եմ,որ դուք ժամանակ չեք գտնի ինձ պատասխանելու,այդ իսկ պատճառով էլ մոտավորապես Ձեր ստեղծած իրականության շրջանակներում գրում եմ Ձեր երևակայական սպասվելիք պատասխանը` ակնկալելով, որ դրանցից գոնե մի քանիսը կկարողանաք հերքել ;
ՈՒրեմն լսիր զավակս` <եթե ցանկանում ես դառնալ պատգամավոր կամ նախարար,կամ ինչու չէ` նախագահ, քեզ անհրաժեշտ չի որևէ ԲՈՒՀ ավարտել,ասեմ ավելին քեզ անգամ դպրոց ավարտել պետք չի, բանակում ծառայելու մասին կարող ես ընդհանրապես մոռանալ,ամենակարևորը դու պետք է հմտանաս գողության և ավազակության,մարդակերության և մարդասպանության,խուլիգանական շրջապատի և հանցագործ աշխարհի շրջանակներում,լավ կլինի,որ գոնե մի երկու սռոկ բերդ նստես,անպայման ունենաս մականուն, չամադան գլխով գարդիրոփ ախռանիկներ,բա տղես: Մանկության ինձ տված խորհուրդներին հետևելով ես նախագահ չդարձա,երանի իմ տված խորհուրդներով դու էլ նախագահ չդառնաս,իսկ ավելի լավ կլինի,որ խորհուրդներս ընդհանրապես չկատարես..... >
Комментариев нет:
Отправить комментарий